Γλωσσάρι

Το άγριο μανιτάρι με λατινική ονομασία Hebeloma sinapizans, δεν είναι φαγώσιμο, το συναντάμε φθινόπωρο, σε δάση πλατύφυλλων και σπανιότερα κωνοφόρων.

Το αναπτυγμένο μανιτάρι το οποίο έχει λάβει την τελική του μορφή και δεν περιβάλλεται πλέον από κανέναν ιστό.

Το άγριο μανιτάρι με λατινική ονομασίαVolvariella caesiotincta, δεν είναι φαγώσιμο, το συναντάμε από Ιούλιο έως Οκτώβριο, σε πολύ σάπιο ξύλο κυρίως πλατύφυλλων.

Το άγριο μανιτάρι με λατινική ονομασία Bolbitius titubans var. titubans, δεν είναι φαγώσιμο, το συναντάμε από άνοιξη έως φθινόπωρο, σε σάπια υπολείμματα ξύλου ή γρασιδιού.

To εδώδιμο μανιτάρι με λατινική ονομασία Clavaria botrytis. Έχει πολυάριθμους κλάδους και μοιάζει με κουνουπίδι ή κοράλι.

Το μη αναπτυγμένο μανιτάρι το οποίο έχει σφαιρικό σχήμα και περιβάλλεται από έναν ιστό.

Το εδώδιμο μανιτάρι με λατινική ονομασία Lycoperdon gemmatum. Έχει αχλαδόμορφο σχήμα και τρώγεται πριν αναπτυχθεί τελείως.

Το εδώδιμο μανιτάρι με λατινική ονομασία Hydnum repandum. Ξεχωρίζει εύκολα από τα άλλα είδη μανιταριών, διότι στο κάτω μέρος του έχει πολυάριθμες μικρές εξοχές με μορφή αγκαθιών.

Το εδώδιμο μανιτάρι με λατινική ονομασία Fistυlina hepatica. Συναντάται σε κορμούς δέντρων. Η επάνω του επιφάνεια έχει υφή κρέατος ενώ η κάτω είναι πορώδης και κιτρινωπή.

Τα μανιτάρια που καλλιεργούνται και βρίσκουμε όλο το χρόνο. Υπάρχουν μικρά, μεγάλα και μεσαία και τα βρίσκουμε και με το όνομα σαμπινιόν. Τα πιο γνωστά μανιτάρια που καλλιεργούνται είναι τα λευκά (αγαρικά), τα πορτομπέλο και τα μανιτάρια πλευρότους.